Bij de Jamaicastraat 29 ontspoorde een eenvoudige praktische kwestie — het herstellen van een omgewaaide schutting — tot een juridisch dossier van honderden pagina’s, meerdere rechtszaken, beslagleggingen en jarenlang burenleed.
Centraal staat niet de schutting zelf, maar het gedrag rond die schutting: een opeenstapeling van escalaties, voorwaarden, en steeds nieuwe juridische stappen vanuit het perceel naast nummer 29.
Een simpele afspraak die steeds iets anders werd
In november 2023 werd tijdens een zitting een duidelijke regeling getroffen. De buren mochten drie dagdelen toegang krijgen tot de tuin van nummer 29 om kantplaten te plaatsen voor de erfafscheiding. Meer niet.
Maar al snel werd de reikwijdte van deze afspraak door de buren opgerekt.
Wat begon als het plaatsen van kantplaten, werd ineens uitgebreid tot het realiseren van een complete overkapping met een drie meter hoge wand — een constructie die nooit eerder was genoemd en waarvoor geen vergunning kon worden gevonden.
De gemeente meldde telefonisch zelfs dat een dergelijke constructie waarschijnlijk vergunningplichtig was, maar die mededelingen werden terzijde geschoven. Desondanks gingen de buren door met de werkzaamheden, alsof toestemming vanzelfsprekend was.
Een geluidsopname die vooral veel onthult over strategie
Op 23 februari 2024 vond er bij de schutting een verhitte discussie plaats. De buren brachten hiervan een geluidsopname in als vermeend bewijs van hindering. Maar opvallend genoeg laat diezelfde opname iets anders zien:
– er wordt tijdens het gesprek gewoon doorgewerkt, te horen aan schroef- en timmergeluiden;
– het conflict draait volledig om de overkapping, niet de afgesproken kantplaten;
– de werkzaamheden worden later die middag gewoon afgemaakt.
De opname toont ook dat de buren tijdens het gesprek rustig, zelfverzekerd en controlerend optreden — een opvallend contrast met hun latere stelling dat zij zich “onveilig” of “geïntimideerd” zouden hebben gevoeld.
Het herschrijven van eerdere documenten
Een terugkerend patroon in het conflict is dat eerdere brieven of processtukken worden aangehaald om nieuwe feiten te onderbouwen die nooit eerder waren genoemd.
Zo stelden de buren later dat de overkapping “altijd al onderdeel van de plannen was”, terwijl dit nergens terug te vinden is in hun eigen eerdere stukken. Zelfs de dagvaarding die aan het conflict voorafging, bevatte geen enkel woord over een overkapping.
Later werd ook beweerd dat de tegenpartij al in maart “had kunnen weten dat alles vergunningsvrij was”. Maar uit officiële besluitvorming blijkt dat pas in juli 2024 definitief vaststond dat de wand onder een vergunningsvrij regime viel.
Deze patroonmatige verschuivingen zorgden ervoor dat het conflict steeds verder werd opgerekt — niet door feiten, maar door interpretatie.
De zwaarste stap: beslag op voertuigen
Het dieptepunt kwam toen de buren in januari 2025 beslag lieten leggen op vijf voertuigen van de bewoners van nummer 29. Niet alleen privé-auto’s werden geraakt, maar ook bedrijfswagens die essentieel waren voor hun inkomen.
Later bleek dat de titel waarop de buren dit beslag baseerden, juridisch ongeschikt was: het proces-verbaal dat zij gebruikten, bood helemaal geen grond om dwangsommen te innen. Het hof stelde dit expliciet vast en gelastte de opheffing van alle beslagen.
De rechter was daarnaast kritisch over de manier waarop de buren het conflict hadden benaderd: het was niet aannemelijk dat er werkzaamheden waren verhinderd, en het uitvoeren van een overkapping viel niet onder de oorspronkelijke afspraken.
Een patroon dat verder gaat dan één incident
Het dossier laat een consistent gedragspatroon zien:
– steeds veranderende eisen;
– selectief citeren uit eerdere stukken;
– het opvoeren van nieuwe feiten die niet stroken met documentatie;
– en het inzetten van zware juridische middelen zonder voldoende basis.
Bewoners in de buurt herkennen dat patroon waarschijnlijk, maar voor het publiek is de essentie eenvoudig: het geschil werd groter doordat afspraken steeds werden opgerekt en juridische druk werd gebruikt als instrument, niet als laatste redmiddel.
Een schutting als symbool
De schutting tussen de tuinen staat inmiddels meer symbool dan ooit voor het conflict zelf.
Het gaat niet langer om hout en palen, maar om vertrouwen, escalatie en hoe snel burenrelaties kunnen ontsporen als feiten en afspraken vloeibaar worden gemaakt.
Voor nummer 29 bracht het hof uiteindelijk duidelijkheid — zowel over de schutting als over het beslag.
Maar in de straat blijft één realiteit overeind: sommige ruzies gaan niet over wat er staat, maar over wat er achter schuilgaat.
Over de auteur
