Screenshot
Bekijk de strafbeschikking hier
https://jamaicastraat.nl/uitspraak/2025.10.15_OM_strafbeschikking_Bart.pdf
24 januari staat in het geheugen van sommige bewoners van de Jamaicastraat gegrift als de dag waarop alles kantelde. Die ochtend werd door “het stel” beslag gelegd op maar liefst vijf voertuigen van de buren—een ingrijpende maatregel die later volledig onterecht bleek te zijn. Het vormde niet alleen het dieptepunt van het burengeschil, maar ook het moment waarop de emmer overliep.
Het was rond het einde van de middag toen Bart, nietsvermoedend en gewoon onderweg naar huis, zijn telefoon hoorde gaan. Aan de andere kant klonk de stem van zijn vrouw—paniekerig, huilend, overstuur. Ze vertelde dat er beslag was gelegd op alle voertuigen: de motor, de auto, de bedrijfswagen, alles. Vijf in totaal. Het soort mededeling dat je niet begrijpt, zelfs niet wanneer je het drie keer laat herhalen.
In een paar seconden sloegen verschillende emoties tegen elkaar op: ongeloof, woede, verdriet en boven alles de verbijstering dat iemand zo ver kon gaan. Vooral toen later zou blijken dat het beslag juridisch nergens op was gebaseerd, bleef die verbijstering nog lang hangen.
Toen Bart thuiskwam, stond de buurman toevallig voor zijn huis. Een samenloop van omstandigheden die een lont vormde in een situatie die al veel te explosief was. Bart stapte uit, overstuur en vol adrenaline, en ging verhaal halen. In dat moment, in de chaos van de emoties, gaf hij de buurman een tik. Niet roemrijk, niet verstandig, maar wel verklaarbaar in het licht van de totale ontwrichting die die middag had veroorzaakt.
De buurman deed aangifte, zoals te verwachten was. Hoewel Bart ontkende dat er sprake was van mishandeling in strafrechtelijke zin, volgde een voorstel voor een strafbeschikking: een lichte, bestaande uit een boete van tweehonderd euro en nog eens tweehonderd euro schadevergoeding. Uiteindelijk legde Bart zich erbij neer. Niet omdat hij vond dat het stel gelijk had, maar omdat er soms momenten zijn waarop je als volwassene de verantwoordelijkheid neemt voor een fout, ook al ontstond die fout in een toxische situatie die door een ander is gecreëerd.
Het incident staat symbool voor wat dit conflict met mensen heeft gedaan. Een jarenlange druk die zich ophoopt, een volledig onterechte beslaglegging die ineens je hele leven binnendringt, en een moment waarop emoties even winnen van verstand. Het was niet netjes, en zeker niet trotsmakend, maar in het licht van de gebeurtenissen is het vooral menselijk.
Vandaag, met alle uitspraken op tafel en de wetenschap dat het beslag nooit gelegd had mogen worden, is het vooral bitter hoe ver de situatie was ontspoord. Wat op 24 januari gebeurde was geen los incident, maar het gevolg van een nooit aflatende druk die uiteindelijk doorsijpelde in het dagelijks leven.
En soms, zo blijkt maar weer, zit er onder elk juridisch dossier ook gewoon een mens. Een mens die fouten maakt, maar ze óók kan erkennen.
Over de auteur
